Şubat ayında kaybettiğimiz Nihat Akkaraca'nın
yıllardır büyük emek harcadığı Datça Manileri
kitap olarak çıktı,dün bir kitapçıdan kitabı
aldım,daha henüz önsözlerini okudum,kapağının
önündeki arkasındaki yazılara baktım,okumaya
başlayamadım çünkü eşim okumaya başladı.Nihat
ağbi yaşlı insanlardan duyduğu manilerin peşine
düşer onların öyküsünü araştırır özünü bozmadan
kendi akıcı diliyle yazardı.Ne zaman bir araya
gelsek araştırdığı bir maniyi tekrar edip,kafa-
sına takılan,o mani ile ilgili yapması gereken
şeyleri not alırdı.Tabii onun ağzından o öyküleri
dinlemenin tadı bir başka,ben bunu yaşamış
birisi olarak kendimi şanslı görüyorum.Nihat ağbi-
nin ilk kitabı"Datça'da Zaman"ı alıp ona imzalat-
tığım zamanki yüzündeki o ifadeyi hala unutamı-
yorum.Geçen gün misafirlerimi Palamutbükü tarafı-
na götürdüm dönerken bir çay bahçesinde mola ver-
dik yan masada genç bir hanımın elinde "Datça'da
zaman",okurken gülümsüyordu,hem çok hoşuma gitti
hem de biraz hüzünlendim.Herkes zamanı gelince
bu dünyadan ayrılacak ,ardında bir ses,bir nefes
bırakanlara ne mutlu;yaşadıklarımız bizden sonra
da bir müddet hatırlanılır ama zamanın sonsuzlu-
ğunda bu çok kısa bir andır,kitaplar yüzyıllar
sonra da alınıp okunulur.Nihat ağbi Datça'nın
bir zamanını alıp kitapların sayfalarında bizlere
ve gelecek kuşaklara armağan ederek ,yüreğimizdeki
yerini aldı. Kitaplarını tutan her elde,sayfalarına
bakan her gözde,gülümseyen her dudakta o yaşıyor
olacak.Yavaş yavaş özümleyerek zevkle okuyacağım.
Onun bu çalışmalarının kitaplaşmasında emeği geçen
herkese teşekkürler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder