AYŞE

Ayşe yeğenimin kızı,bu yıl da Anne ve Babası
ile Datça'ya geldi,on gündür onun sesine alış-
tık.Geçen yıl geldiklerinde de benzer duygula-
rı yaşamıştım.Giderken hüzünlü oluyor,ben de
"Göçmen Kuşlar"başlıklı yazımı yazıp,bir de
aynı isimde bir slayt yapmıştım,şu an web
albümlerimde duruyor.Bu yıl da yüzlerce fotoğ-
rafını çektim,profesyonel mankenler gibi bir
çok poz verdi,herşeyin farkında kameraya gözle-
rime bakar gibi anlamlı bakıyor,bahçemizdeki
serçeler gibi kahvaltısını yaptıktan sonra
dedesiyle bahçeye iniyor,artık onun sesine daya-
namayıp makinemi kaparak ben de bahçeye iniyorum.
Fotoğraflarına bakarken değişik duygular yaşadım,
çocuklar dünyanın en masum canlıları,bakışları,
gülüşleri hep içten,bazen yalancıktan ağlamaları
olsa da hep samimiler,güzeller.Dünyanın her tara-
fında bu böyle,fotoğraflara baktığınızda;en zor
anlarda bile bir umut taşıyorlar,bir gülücük
her zaman hazır dudaklarının kenarlarında,bazen
kırgınlıklarını sadece hüzünlü,sessiz bir bakışla
belli ederler .Büyüklerin yaptığı her zararın acısı-
nı da yine en çok onlar çekerler.Tek suçları çocuk
olmak,kendilerini koruyamamak.Dünyanın bir çok
yerinde savaşların,hastalıkların,açlığın ortasında
binlerce çocuk,gülmeyi,sevinmeyi unutmuş.Her mutlu
çocuk fotoğrafına baktığımda onların bu mutluluğunun
devamını dilerken diğerlerini de düşünmeden edemiyorum.
İnsan olarak yapacak bir çok imkanımız olsa da ,orada
da büyükler devreye giriyor ve onlar yine yalnız,
kaderlerine razı sessiz bir bakışla fotoğraflardaki
yerlerini alıyorlar.